Op zondagavond 8 december hebben we in de Mariakapel in Odiliapeel WereldLichtjesDag gevierd. Tijdens deze druk bezochte viering hebben we voor overleden kinderen kaarsjes aangestoken. Dat hebben we niet alleen in Odiliapeel gedaan, maar over heel de wereld. Daarmee ontstaat een lint van licht rond de aarde.
Licht verbindt.
Door het licht zien we elkaar.
De wereld wordt zo letterlijk wat lichter en warmer
voor mensen, die een kind hebben verloren.
Zij staan er niet alleen voor.
De viering is opgeluisterd met sfeervolle muziek, mooie verhalen en een gedicht.
In mijn hart draag ik je bij me
In mijn hart draag ik je mee
In mijn hart is het soms donker
In mijn hart alleen wij twee
In mijn hart verschijnt soms dat lichtje
Waar ik vaker naar verlang
En dan ineens is het weer verdwenen
Dat maakt mij vaak een beetje bang
Ik wil zo graag jouw warmte voelen
Ook als lichtjes zijn gedoofd
Wil ik jou hier bij mij hebben
Dicht bij mij, wat pijn verdoofd
Niemand kan de pijn verzachten
Diep hier binnen in mijn lijf
Ik zal het altijd bij mij dragen
Zolang als ik hier nog verblijf
Jij mijn kind, ik kan je voelen
Als ik zacht mijn ogen sluit
Onze liefde gaat nooit verloren
Zit voor altijd onder mijn huid
Hier vandaag schijnen zoveel lichtjes
En ik weet, ik ben niet alleen
En ook jij bent daar niet eenzaam
Dat houdt ons hier op de been
Voorzichtig laten wij lichtjes branden
Waar jullie ook zijn, jullie horen erbij
Pure liefde gaat nooit verloren
En brengt jou steeds terug bij mij.
Geschreven door: Leonita Gerssen
Fijn dat jullie er waren!
Lindy Timmers
Ritueelbegeleider bij afscheid in opleiding