Het is moeilijk je voor te stellen dat de wereld gewoon doordraait, als jij iemand die je dierbaar is verliest. Maar toch is het zo. De wereld draait door; het leven gaat voort. Het word je misschien even gegund weg te zakken in het diepe zwart van je verdriet, je wanhoop. Maar dan word je keihard teruggetrokken. Je kinderen moeten weer naar school; je werkgever vindt dat je lang genoeg thuis bent geweest. Je kunt je zaak niet langer dicht houden of je vrienden vinden dat je wel lang genoeg gerouwd hebt. Dus probeer je maar om verder te leven in een wereld die misschien wel hetzelfde lijkt, maar niet langer meer hetzelfde is. Want waar eerst prachtige kleuren de boventoon voerden, is nu alles grijs.
Die vergelijking heb ik niet van mezelf, maar van het prachtige liedje “Grijs” van Nielson. Nielson schreef dit liedje vlak na het overlijden van zijn beste vriend en neef. Het beschrijft heel treffend het gemis. Je gaat “gewoon” door, maar alles wat je leven mooi maakte is verdwenen. Je leeft een kleurloos bestaan, zonder plezier, zonder geluk, zonder schoonheid. “Ik wil weer zien zoals ik zag, toen ik jou nog had” zingt de zanger. Nou, vergeet dat maar. Het leven wordt nooit meer zoals het was. Dat betekent echter niet dat het niet weer opnieuw mooi kan worden. Ook al zijn de felle kleuren verdwenen, er kunnen andere prachtige warme en zachte tinten voor in de plaats komen. Je zult echter zelf moeten kleuren. Je vrienden en je familie kunnen je de potloden aangeven, maar het kleuren moet je zelf doen. Dat gaat niet van de ene dag op de andere. Je moet het de tijd gunnen. Anders wordt je leven een broddelwerk. Ik zie dat wel eens gebeuren: mensen, die zich veel te snel weer in het “gewone” leven willen storten, die overhaast een nieuwe relatie aangaan, omdat ze bang zijn voor die grote grijze vlakte. Dan moet het haast wel spaak lopen. Voor rouwen moet je de tijd nemen. En ook voor het weer opnieuw inkleuren van je leven. Dat kan alleen maar op jouw manier. Hoe goed bedoeld ook de adviezen van de mensen om je heen zijn, zij voelen niet zoals jij voelt, zij zien niet zoals jij ziet. Kleur langzaam en bedachtzaam. Gum gerust wat uit als het je toch niet bevalt. Je mag ook best eens buiten de lijntjes kleuren. Het is jouw schilderij, jouw leven. En geleidelijk aan zul je ontdekken dat de lucht weer blauw wordt en het gras weer groen. En dat de zon niet alleen schijnt, maar ook weer warmte geeft.