Deze vraag hoorde ik tijdens een koorzang programma op de BBC. Het antwoord was: gaat liefde ooit over? Wanneer ik denk aan de mensen die ik mis is het inderdaad waar. Daarbij komt ook in gedachten: liefde is sterker dan de dood. Het stond op de voorkant van een gedachtenisprentje van een oom. Tijdens het lange pastoraat in Helmond heb ik in (te) veel jongeren en kinderen uitvaarten moeten voorgaan. In hele korte tijd waren dat er 4. Ik onderhoud daar nog steeds contacten. Voor die ouders is het inderdaad ook waar: rouw gaat niet over, omdat de liefde voor hun kinderen blijft.
Recent hadden zij een bijeenkomst, ik mag daaruit citeren:
“Bijzondere avond gehad! Samen met 4 vrouwen, met ieder ons eigen verhaal. Samen praten over het leven, over de dood, over het gemis van onze kinderen. Samen praten met hoe we nu in het leven staan.
Ieder op hun eigen manier! Maar ook herkenning, die wij bij niemand anders zo zullen vinden, als je niet je kind bent verloren. En dat is ook goed! Gelukkig dat niet iedereen ons zomaar goed begrijpt. Wij alle 4 hebben de zware lessen van het leven gekregen. En een ieder van ons doet zijn best, om het beste ervan te maken. Maar een vraag wilde ik ze stellen. Ondanks dat ik hun antwoord al wist. Levi is het laatste vertrokken van deze 4 kinderen. Maar mijn vraag was. Zijn jullie weer gelukkig? Waarop ze alle 3 antwoorden: nee dat worden wij niet meer. Geluksmomenten, ja die hebben we weer, maar echt gelukkig zijn, hoe dan? Wij hebben een deel van ons hart ingeleverd. ‘Gelukkig ‘waren we toen we onze kinderen nog hadden (al zullen we dat toen niet altijd hebben beseft) En ik wist dat ze dit ook zo zouden voelen. Ondanks dat we niet totaal gelukkig zijn, doen we alle 4 ons best zo gelukkig mogelijk te leven! En heel eerlijk, je kan ook niet meer verwachten. De prentjes met kruisjes hangen na 7 jaar nog steeds samen in de Luciakerk in Mierlo-Hout. Voor ons een fijn gevoel. Deze 4, bijzondere kinderen, van 4 gezinnen, binnen een straal van 1 km, die veel te vroeg hun leven lieten! En samen ook achter de Lucia kerk, op de begraafplaats liggen. Fijn dat ze samen in de kerk mogen blijven, zodat ze NOOIT vergeten worden!”
Laten we altijd begrip tonen voor gemis!! Een luisterend oor doet wonderen. Pastoor John van de Laar.