Toen ik in september 2017 in de Petrus parochie werd benoemd, had ik een aantal doelstellingen voor ogen. Op de eerste plaats uitdragend dat we sámen kerk zijn en dat daarbij een ieder belangrijk is en uniek op de eigen plaats en met de eigen inbreng. Om met de woorden van onze bisschop te spreken: dat we als gedoopte onze verantwoordelijkheid nemen. Verder had ik als doelstelling om de banden met de Kruisherenkapel en de gemeenschap aldaar, als ook de voorgangers, om die banden snel aan te halen. In mei 2018 volgde een kennismakingsgesprek in de Kruisherenkapel met de vertegenwoordigers van de kapel gemeenschap. Bijzonder aangenaam waarbij mijn uitgangspunt heel uitdrukkelijk was: we zijn bondgenoten, sámen kerk. Dit is niet alleen bij woorden gebleven. Zo ga ik met regelmaat voor bij de uitvaarten in de Kruisherenkapel. De voorgangers van de kapel assisteren in onze parochie door één maal per maand voor te gaan in een viering in Huize Sint Jan. Het koor Mistral stond al twee maal op de planning in de Petrus kerk, maar door corona twee maal uitgesteld. We zullen uitgaan van: drie maal is scheepsrecht. Kortom: de Petrus parochie en de Kruisherenkapel zijn bondgenoten. Heel passend ook nu we deze maand de internationale bidweek voor de eenheid van de christenen gaan vieren. Trouwens, met de aanwezige Kruisheren is het contact altijd al heel vriendschappelijk! We eten met regelmaat samen in Huize Sint Jan. Bondgenoten, in woord en daad, zelfs aan tafel! Ook aan de altaartafel: dé perfecte plek om te vieren, zowel in de Kruisherenkapel, als ook in de Sint Petrus kerk.
Pastoor John van de Laar.