Tussen licht en duister….
Het was in Bernhoven dat ik het verdrietige nieuws vernam van het heengaan van goede collega pastoor Inno Ponsioen. Een aantal zondagen geleden mocht ik hem de ziekenzalving thuis toedienen. Hij was dankbaar voor zijn rijke priesterleven. En Uden is hem veel dank verschuldigd voor zijn pastor zijn, als mens tussen de mensen! Ik zal hem missen. Hij is en blijft een groot voorbeeld voor velen! Hij leeft nu in het LICHT!
In het duister…
Het overkwam mij zomaar uit het niets: een longontsteking én Covid19. Ik was zo ziek van het ene op het andere moment…Zo snel als ik ziek werd, zo herstelde ik weer enigszins…Het was even duister, de ziekenzalving door pastoor Pieter Scheepers, het kenbaar maken van mijn wensen wanneer dingen anders zouden lopen, het gaf rust en licht in het duister. Zeker geen angst! Dat is geen verdienste, maar genade. Dit gebeuren van twee weken zal zijn plek weer krijgen. Wel is heel duidelijk dat de inentingen met Pfizer mijn redding zijn gebleken, daarom ook de korte opname. Veel dank ben ik verschuldigd aan mijn familie! Aan de parochiemedewerkers!
Tenslotte; ik ontmoette in Bernhoven Bas, die mij verpleegde. Hij nam alle tijd voor mij, kon goed luisteren en troosten. De tranen zaten immers wel eens hoog. Maar, het zijn de tranen die de ziel verlichte. VEEL DANK AAN ALLE ZORGPERSONEEL VAN BERNHOVEN!! Kortom: in alle opzichten; van het duister naar het licht! Tenslotte vernam ik zojuist dat ik uit quarantaine mag, er zijn geen virusdeeltjes meer aangetroffen vanuit een test in Bernhoven. Wat een opluchting!
