Zaaien en oogsten is afhankelijk van de seizoenen, van grond en weersomstandigheden, van geloven dat het kiemt en hopen dat het rijpt. Zaaien op de velden van het leven is afhankelijk van het hart van de mensen, van mond en handen, van de kwaliteit van het zaad…Of is het onkruid? Is afhankelijk van vechten tegen distels en doornen, tegen mensen die het zaad vertrappen en tegen structuren die het kunnen verstikken. Is afhankelijk van het voedsel dat mensen voor elkaar kunnen zijn, van de open handen die nu eens vragend en dan weer gevend kunnen zijn. Oogsten op de levensakker is vrucht en gave van wat soms lang geleden werd gezaaid en onverwacht rijpt terwijl de boer slaapt of opstaat. Is vrucht en gave van ploeger en zaaier, van leven en van diepe grond, van verbondenheid met mens en God. Heer, laat mij als een zaaier door de velden van het leven gaan. Ik wil geen onkruid zaaien, maar graan dat de diepste honger van mensen stilt. Geef het graan van uw liefde in mijn handen Heer, en toon mij het veld waarop ik zaaien mag. Met uw genade zal ik gaan Heer, uw liefde zaaien in de smalle voren van het mensenhart. Laat mij elk avond huiswaarts keren, moe, met lege handen misschien, maar met een rotsvast vertrouwen dat het kiemen en het rijpen van het graan in uw handen ligt. Wil mij geven, Heer, wat een goed zaaier nodig heeft: een groot geloof, een rustig hart, eindeloos geduld en veel, zeer veel edelmoedigheid. Amen.
