Beste medeparochianen, koorleden, kinderen, ouders en leiding en deelnemers van Petrus 2.0, poetsers, medewerkers en medewerksters en zoveel andere betrokken mensen bij onze parochie, het is nu stil…te stil in onze kerken en in ons normaal gesproken bruisend parochiecentrum Sint Petrus.
Ik voel me onthand…in de agenda zijn álle afspraken doorgehaald. Ik mis de kerkgangers, de koren, de acolieten en misdienaars normaal in groten getale, de lectoren, en ga zo maar door.
We maken sámen een ongekende en zéér onzekere tijd door.
Ziekenzalvingen, totaal ingepakt vanwege de veiligheid, vinden doorgang, meer dan ik gewoon was. Ook afscheidsvieringen geven diaken Henk van Thiel en ondergetekende in bescheiden liturgie vorm.
Het doet pijn, alle gemis…de bijzondere omstandigheden bij het ziek-zijn en bij onze dierbare overledenen.
We hebben eigenlijk momenteel niets in de hand… We zijn als pastores onthand… Laten we in gebed met elkaar verbonden blijven. Onze onmacht uit handen geven.
Speciaal biddend voor hen, ook in onze parochie, die getroffen zijn door het coronavirus en leven in onzekere en soms ook eenzame tijden. Biddend voor hen die gestorven zijn ten gevolge van dit alles.
Als parochie willen we tóch proberen nabij te zijn… op afstand. Ik besef dat de kerkomroep vanwege dat vele mensen daarop inloggen, vaak niet kan beantwoorden aan de vraag. Dat is momenteel de overmacht van de situatie. We kijken voor een oplossing, maar weten nog niet of dat lukt.
Maar, weet dat ik U mis.
Ik zie uit naar het weer sámen vieren in onze kerken, het sámenkomen in het parochiecentrum. Maar dat zal nog wel om (véél) geduld vragen. Laten we, in deze dagen, elkaar dragen in gebed en contact houden waar mogelijk via de digitale weg.
Veel hartelijke en meelevende groeten,
Mede namens trouwe kracht diaken Henk van Thiel,
Pastoor John van de Laar.
Fijn deze troostende woorden die we kunnen richten naar alle zieke mensen in Uden en dank aan Bernhoven