Hemelvaart is tot op de dag van vandaag door de burgerlijke overheid ons gegeven; een vrije dag. Heel wat mensen komen naar aanleiding van dit feest naar de kerk. Maar de hemelvaart van Jezus is geen moment van rust of pauze, integendeel! De apostelen, de leerlingen, ze dienen zich voor te bereiden op de komst van de H. Geest, de Helper. Met Zijn gaven zullen ze kracht ontvangen om aan de slag te gaan in de wijde wereld. Hun blik, nu omhoog gericht naar de hemel, zal worden gevestigd op de mensen om hen heen. Verticaal wordt horizontaal, maar niet oppervlakkig! De boodschap die ze vertellen of te verkondigen hebben, is er één met een diepe inhoud: het gaat om God én om mensen. Ons geloof, dat we mogen vieren en delen met elkaar, is vol tegenstellingen. Van de ene kant is het heel individueel, persoonlijk, maar tegelijk is het gericht op de groep, op de gemeenschap. Wij richten ons tot God en God stuurt ons naar mensen toe. Er is heel wat blijheid en vreugde maar ook verdriet te delen: kruis én verrijzenis. In elke fase van ons leven ontdekken we nieuwe aspecten aan ons gelovig leven. De klemtoon wordt weleens anders gelegd, al naargelang de omstandigheden. Onze blik gaat dán omhoog naar God in de hemel en dan weer omlaag naar mensen hier op aarde. Hemelvaart is zo’n moment om even naar boven te staren; even pauze nemen en je als het ware warmen aan de stralen van het licht op je gezicht. En dan kun je weer verder.
Het leven kan weer z’n gewone gang gaan, want je hebt de warmte, de kracht van Gods Geest al even gevoeld.
Pastoor John van de Laar.