Weg is alle zekerheid
je thuis, en wie je bent
weg is alle veiligheid
en niemand die je kent.
Slechts één tas met spullen
ijlings bij elkaar gegrist, die
jouw geschiedenis onthullen
maar een groter deel is weggewist.
Jouw veilig huis is weggevaagd;
je man en kind achtergelaten.
Niemand heeft hierom gevraagd,
het voelt zo van God verlaten.
Verward zoek je steun bij elkaar
op zoek naar een antwoord
vind je een troostend gebaar,
een welkom toevluchtsoord.
Daar bestaat slechts één taal,
de taal van mededogen.
Vertel me jouw verhaal
en Ik zal je tranen drogen.
Bij al jouw verscheurd verdriet,
die je leven zo ontwrichten
ben Ik het die jou troostend ziet
en jouw droefenis zal verlichten.
Marianne du Maine